powracam

Dobry wieczór!
Słyszałam, że dawno mnie tu nie było. A może, rzeczywiście. OK, to może najpierw zacznę sobie pisać o
wszystkim i niczym, bo chyba nie mam pomysłu na uporządkowany wpis o Londynie. Cudownie było, to wam
powiem od razu, nie muszę się nad tym zastanawiać. 🙂 Ja już mówiłam, że kocham angielski, tak?

To może tak. Znam parę osób, które wspominają na blogach o swoich awatarach. Czy ja też mam tak
robić? A, no tak, dopisek. Jeśli czyta to ktoś z poza społeczności Elten, trzeba by dodać, że ustawiamy
sobie w awatarze jakiś dźwięk, piosenkę, nagranie… no co chcesz, w każdym razie musi być dźwiękiem.
W ogóle, czy ktoś mi powie, do czego to wedłóg niego służy? Mam w ten sposób przedstawić siebie, tak?
Może głupie pytanie, ale ja jestem specjalistą w takich. Wygląda na to, że, sądząc po ilości zmian awatarów,
my tu przedstawiamy siebie na dany tydzień… dzień? Godzinę? No, w każdym razie są aktualne.
Moim aktualnym awatarem jest piosenka Eda Sheerana pt. eraser. Opowiada o tym, co zyskał i co poświęcił,
gdy stał się sławny. Z resztą, ja chyba jeszcze o nim napiszę oddzielny wpis, bo będę musiała podzielić
moje myśli, żeby nie robić bajzlu.

Z innych rzeczy, czytam sobie "harry potter i metody racjonalności". Jeden z najbardziej znanych fanficków
na tematy HP. No i powiem wam, że odpadam. Ja chyba jestem za słaba. Znaczy inaczej. Nie zrozumcie mnie
źle, czytam dalej. Ale jak kiedyś zapamiętam połowę tego, co wiedział w tym opowiadaniu główny bohater,
to będę… no… mistrzem po prostu. Ale, jest tam wiele o nauce i naukowcach. W pewnym momencie było
powiedziane, że nauka najczęściej polega na zadawaniu pytań: dlaczego? O, no i się wyjaśniło! Właśnie
dlatego pytałam o awatary. :p
Tak na marginesie, powiem wam, że uwielbiam wracać do pierwszego tematu, wykorzystując drugi. 🙂

Wracam do wpisu. Jestem w domu od poniedziałku, ale pewne problemy uniemożliwiły mi logiczne myślenie
i długotrwałą koncentrację, w skutek czego nie macie tu jeszcze mojego drum coveru. Postaram się naprawić
niedopatrzenie, zwłaszcza, że zainspirowała mnie koleżanka.

Kiedy poszłam do liceum zaistniała taka ciekawa sytuacja. Spotkałam Beatę – koleżankę, którą znałam z
zerówki szkoły muzycznej. Co oznacza, że nie widziałyśmy się 10 lat. Kompletne zero kontaktu. A teraz,
mało, że spotkałyśmy się na lekcjach angielskiego (jest z klasy równoległej), to jeszcze nadal się dogadujemy.
Serdeczne pozdrowienia dla Beaty, która nie tylko podziela moją pasję do muzyki, a do instrumentów perkusyjnych
zwłąszcza, ale też, jako pierwsza odwiedziła mnie w wakacje w moim własnym domu. 😉

Cóżby tu jeszcze… A, wiem! Czytane przeze mnie opowiadanie dało mi jeszcze jedną nauczkę, oprócz tej,
dotyczącej mojej wiedzy. Muszę zacząć robić listy zadań! O wszystkim zapominam! Niedobrze!
Jednym z zadań jest kolejna praca przy pomocy goldwavea. Tutaj pozdrowienia dla autora całej tej szacownej
instytucji. Dawidze, założycielu eltena, obiecuję, że skończę! Zapowiadam wszystkim, którzy to czytają,
że postaram się w najbliższym czasie umieścić tutaj efekt końcowy tego, co robię. Sklejanie ze sobą fragmentów
nagrań ze startów i lądowań rakiet, to bardzo ciekawa, bardzo ciężka i niezwykle zabawna praca. Dzięki,
za inspirację.

No, na razie będę kończyć, wracam do lektury, goldwavea Sheerana. To moi najwierniejsi towarzysze! :)))

Pozdrawiam ja – Majka

Zmodyfikowany