czucie i wiara oraz szkiełko i oko Mai

Hello! Co tam u was? Nie mam konta na whatsuppie, to nie wiem. :p Dobra, wpis miał być.
Dzisiaj wróciłam z weekendu w Laskach. Namawiałam Klaudię, prosiłam, a ona nic! Zażalenia prosimy kierować do niej! Chciałam nagrać wpis audio, chciałam pozdrowić moich czytelników wraz z nią, i co? 🙁 Jesteśmy smutni, że jej nie słyszeliśmy, nie?
No cóż. Nie udało się.
Za to udało mi się pogadać z Klaudią, z moją byłą wychowawczynią, a także z moją nauczycielką matmy, chemii i fizyki z podstawówki i gimazjum. Oprócz tego widziałam panią Anię i panią Ewę, moje wychowawczynie z grupy w internacie, a z soboty na niedzielę dyżur nocny miała siostra Agata i pani Lucynka, teżtrzeba było pogadać. I pograć w kostkę. Nie znacie gry w kostkę, będę musiała j=kiedyś tu opisać, skąd to się wzięło. ALe to w następnym wpisie.
Dzisiaj odwiedziłam kolegę Kamila, a popołudniu wracałam do domu. I tu? Niespodzianka!
Jeden nasz znajomy pan ostatnio zaczął sprzedawać swoje papugi. Długa historia, ma takie mini zoo po prostu i między innymi ma tam papugi. Gadająca papuga o imieniu Kuba zawsze nas bawiła, a raczej bawił, bawił nas Kuba, ponieważ, jak wszyscy na niego patrzyli, to się w ogóle nie odzywał. Natomiast, jak już człowiekowi się znudziło i się odwrócił, to Kuba wołał ze złością: Halo! I to takim tonem, jakby mówił coś w stylu: gdzie mi tu, z butami! W każdym razie papugi sąspoko.
No i mój wujek, wraz z moim bratem ciotecznym, a swoim synem, wpadli na pomysł, że oni chcą papugę. Nimfę. Inny rodzaj papugi, może nie będzie mówić halo, ale pogwiżdże sobie, a samiczki podobno zagadającośczasem, jak się nauczą. Białe są nimfy, bardzo ładne są i w ogóle. No to kupili. Super. Moi rodzice i siostra wybrali siędo nich wczoraj, co by się zapoznać z papugą. OK. Zapoznać. Ja to rozumiem. Że wszyscy zwariowali, że jakie to ładne i tak dalej, też rozumiem. No ale nie wiedziałam, że od dzisiaj teżbędziemy mieć swoją! Ja pamiętam, że z Emilką chciałyśmy mieć zwierzątko. Ale w piątek jeszcze nawet planów nie było, a dzisiaj jest wielka klatka i biała papuga, która sobie na razie poznaje otoczenie, czasami przeleci na drugą stronę klatki, czasem zagwiżdże… Ja chcę ją, albo jego, jeszcze nie wiadomo, nazwać Ozzy, ale Emila się buntuje. :d
A, no i z okazji tego Ozzyego mój dzisiejszy awatar. :d Ozzy Osbourne – mama, I'm coming home.
Pozdrawiam ja – Majka

Witajcie!
Wcale nie będę pisać o początku roku szkolnego. W ogóle. Odmawiam. Nie chcę! Ten wpis miał pójść w eter w sobotę, nie dzisiaj, więc się
nie liczy.

To pójdziemy w kolejności, od tytułu. Najpierw Małgosia. Małgosia, znana tutaj, jako Moozgish, podsunęła nam
– blogerom pomysł wyzwania, które chętnie podejmę, z tym, że nie dzisiaj. No bo z całym szacunkiem, kto napisze w pierwszy dzień roku szkolnego o tym, co go czyni szczęśliwym?
Chociaż czekaj, przecież było takie pytanie w zestawach maturalnych… noooo… zastanowię się.
By the way, szybka wiadomość dla Małgosi, która jest napisana niejasno, wiadomość, nie Małgosia, ale ja nic nie poradzę. Małgosiu, cud, który ostatnio z tobąomawiałam, nie stał się
faktem dokonanym, wszystko jest tak, jak być miało. :p

Potem Beata. Beata jest moją koleżanką z klasy równoległej, którą ja znałam z zerówki szkoły muzycznej, potem nie widziałam lat dziesięć, a następnie stworzyłyśmy dosyć zgrany team w liceum. Wspólna nauka angielskiego i niemieckiego, i to jeszcze w naszej szkole, jednoczy ludzi. W lipcu Beata była u mnie, potem ja u niej… A w ostatni czwartek znów ona u mnie. Beata uczyła mnie kilku akordów na gitarze, a potem grałyśmy już tak, jak każda umie, czyli ona na gitarze, a ja na perkusji. Potem ona usiadła do bębnów, ponieważ również potrafi. W ogóle, jak my się widzimy 3 godziny, to dwie sąpoświęcone muzyce, także fajnie jest. :d
W ogóle nie wiem, czy ja tu już mówiłam, że jednym z moich największych marzeń jest gra na gitarze. Także jak ktoś umie i chce mu się
tłumaczyć, który próg i który palec, to ja serdecznie zapraszam na skypa, albo na coś innego, cokolwiek, ktokolwiek… ktoś coś? :d To mnie uczyni szczęśliwym, na pewno.

OK, teraz wyjaśnienie. W czwartek, wraz z rodziną, obejrzeliśmy sobie "piękną i bestię" z 2017 roku, ten sławny remake z aktorami. I powiem wam, że wyszło im to bardzo dobrze, przynajmniej moim zdaniem. Poczytałam artykuły i podobno większość osób była zadowolona z wyboru Emmy Watson do roli Belli. Sama Emma również była. Ja nie wiedziałam, że ona umie śpiewać! A umie, bo oczywiście dwa dni później uczyniłam porównanie z angielską
wersją filmu, a w soundtracku nie było żadnych przekłamań w stylu: kto inny mówi i wygląda, kto inny śpiewa.
Klimat oddany dobrze, prawdziwy musical, atmosfera bardziej teatralna niż filmowa, nawet tekst polski godny pochwał, a to się rzadko zdarza. I tym przemiłym akcentem przejdziemy do mojego awataru, którym jest aktualnie jeden z utworów z tego właśnie filmu. Piosenka napisana dopiero teraz, na potrzeby remakeu, ale, o ile wiem, przez tego samego człowieka, co skomponował muzykę do oryginalnej, animowanej wersji. Tytuł "ever more" w wykonaniu Dana Stevensa, aktora grającego Bestię. Myślałam, że wstawię tu polską wersję, zdecydowałam się jednak na oryginał. Tekst podoba mi się bardziej w ich ojczystym języku. A jak ktośjest zainteresowany, polską wersję nazwano "aż po zmierzch" i jest dostępna w serwisie youtube.

Na koniec wpisu wspomnę o tym, gdzie byłam w sobotę. Moja koleżanka Zuzia wzięła w tym dniu ślub. Byłam na ślubie, byłam na weselu i muszę powiedzieć, że dawno nie bawiłam się tak dobrze na imprezie tego rodzaju. Były konkursy, były pytania o parę młodą i do pary młodej, była dobra muzyka. Słuchajcie! Czyli jednak można urządzić wesele, na którym poleci tylko 5 czy 6 piosenek discopolo, tak? Można? Super! A jednak! A reszta, to mieszanka różnych gatunków muzycznych, troszkę w stylu Beatlesów, troszkę w stylu Abby… Jestem dumna z tego dja. Konkursy też dosyć, że tak powiem, tyflologiczne, np. Zuza nie rzucała welonu, tylko odcinała wstążki… Pytania do państwa młodych, od tego, kto się więcej obraża lub kto pierwszy przeprasza, ażdo tego, kto więcej zarabia, a kto więcej wydaje, rozbawiły całe towarzystwo. Goście też zostali przepytani ze swojej wiedzy na temat młodej pary, na przykład o ich największe marzenie lub o okoliczności ich zaręczyn. Ten moment, w którym świadkowa wypowiada swoje imię, a znany wszystkim dźwięk obecny w familiadzie sygnalizuje złą odpowiedź… Bezcenny! :d
Dobre jedzenie, muzyka, organizacja, wszystko! Gratuluję! I oficjalnie powtarzam, najlepsze życzenia dla Zuzi i Roka! 🙂

I na razie to chyba wszystko, co miałam tu do opowiedzenia. Idę się przygotować psychicznie do dnia jutrzejszego. Ratunku!
Pozdrawiam ja – Majka
PS Dawid, przypominam, komputer czeka! Głosujcie na Pajpera!