szybkie sprawozdanie z dwóch weekendów

Witajcie!
Minęły już dwa weekendy, o których chętnie wam opowiem.
Pierwszy rozpoczął się drugiego marca, w piątek. Wtedy to zadzwonił do mnie Fidel (mój nauczyciel od bębnów) i powiedział, że koncert jest dziś. Miał być jutro. No nic.
Sprawa z koncertem jest dość prosta, od paru miesięcy cały Żyrardów wspiera finansowo małą Natalkę, która choruje na raka i musi się leczyć w Meksyku. Zbiórki, licytację, a także, jak ten, koncerty charytatywne. Grali po kolei Leski – Paweł Leszoski, który gra muzykę specyficzną, spokojną i… sami musicie posłuchać. Dużo akustycznych gitar, ale nie tylko. Plusem są też bębny, na których gra Robert Rasz (dla mnie znajomy Fidela). :d I Leski i muzycy z Żyrardowa, jestem dumna!
Dalej grał Paweł Domagała, podejrzewam, że wiele osób go zna z jego ról w filmach. Niedawno nagrał płytę, którą mogłabym określić jako "niezwykle dobrą, jak na nagraną przez kogoś, kto nie jest muzykiem". Kto nie wierzy, że aktor z komedii możę nagrać coś poważnego, niech posłucha piosenki pt. "Hiob".
A na końcu grał Janusz Radek, jaką ten facet ma skalę głosu! I ze względu na tego ostatniego na koncercie spotkałam koleżankę Zuzię z mężem. Zuzia uwielbia Janusza Radka.
Całą imprezę prowadził Wiesław Tupaczewski, znany z kabaretu ot.to. Tóż po koncercie zwróciłam się do Fidela z prostym komunikatem: rozumiem, że teraz mnie prowadzisz do tego perkusisty?
Rzeczywiście! Najpierw poszliśmy do pana Roberta, z którym miałam przyjemność zamienić kilka słów, życzył mi dużo muzyki. A potem przyszedł czas na autografy głosowe, od pana Tupaczewskiego… Na marginesie, niesamowite wrażenie, jak sięwychodzi za kulisy, a twój nauczyciel wita się: ooo, cześć, Wiesiu! 🙂 Dalej autografy od Leskiego i Janusza Radka, byłam bardzo zadowolona.
Koncert zorganizowany bardzo szybko, zagrany bez basu… ja nie wiedziałam, że można tak dobrze zagrać bez basu! No i, rzecz jasna, szczytny cel.

Przy okazji koncertu umówiłam się z Zuzią i jej mężem – Rokiem, na spotkanie w sobotę. Przyszłam, pogadaliśmy sobie, co u nas słychać, jak idzie mi w szkole, a im na studiach, gdzie kupują mieszkanie i kiedy, a Rok podzielił się ze mną angielskimi audiobookami i bibliotekami dźwięków, za co jestem niezmiernie wdzięczna, bo jedno i drugie zawsze się przyda. Aaaaa, no i nasza zabawa! Rok w pewnym momencie napisał coś na komputerze i odczytał to syntezatorem mowy tak, że brzmiało to, jakby głos wtrąciłsiędo rozmowy. I tak się kłuciłam z "Bryanem" po angielsku. Ponad pięć minut tak sobie z nim rozmawiałam. :d To jużświadczy o pewnym stanie umysłu.

Drugi weekend, to weekend w Laskach. Miałam jechać dwa tygodnie temu, no ale się pochorowałam, pojechałam teraz. Jużw tygodniu planowałyśmy spotkanie z przyjaciółką, też Zuzią, która miała przyjechać w sobotę. Przy okazji chciałyśmy się umówić z panią Anią, naszą wychowawczynią z internatu. Próbowałam się do niej dodzwonić, dzwonię, dzwonię i nic. W końcu udało mi się w sobotę. Beznadziejnie, ale z nadzieją zapytałam, czy może, jakimś cudem, nic nie robi. Dowiedziałam się, że właśnie jedzie odbierać dyplom z uczelni. To doskonale! Może chce to pani oblać, czy coś? Bo akurat jest okazja! Całe sobotnie popołudnie spędziłam więc z Zuzią u pani Ani, jadłyśmy ciasto, piłyśmy kawę i herbatę i słuchałyśmy, co Zuzia ma do powiedzenia o swoich studiach psychologicznych. Zuziu, jak się uzależnię i przestanę odczuwać lęk, niezwłocznie się do ciebie udam!
W piątek natomiast, po południu, odwiedziłam siostrę Agatę, też kiedyś była moją wychowawczynią w internacie. A, no i chciałabym ją tu powitać, jako ewentualną czytelniczkę, bo blogiem się pochwaliłam. Siostro, tam jest opcja komentowania! 🙂 Bardzo się cieszę, żę Siostra jest!
Resztę weekendu, trochę piątek, trochę sobotę i w sumie całą niedzielę, spędziłam z Klaudią, która w tygodniu uczy się o tym, jak należy, a jak nienależy masować ludzi, a po godzinach odpoczywa, czyta i poprawia mi nastrój. Tutaj komunikat specjalny: Klaudi, przypomnij mi, że trzy godziny snu, to zdecydowanie za mało. Szczególnie, jak się śnią takie rzeczy… bez sensu.

Inna sprawa, wiecie, jak trudno się wraca do szkoły, jak się jest tak potwornie zmęczonym? xd. Pogoda piękna, ale spać się chce niemożliwie. Beata zadała na początku tygodnia bardzo mądre pytanie: kto wymyślił poniedziałek od razu po niedzieli? Bardzo dobre pytanie, Beciu, you've won one point! No i na koniec, niespodzianka! Moce jedi nadal działają!
Pani na angielskim w poniedziałek pyta: czy to jest już czas na dzwonek? W tym momencie dzwonek dzwoni. Tego samego dnia pan od angielskiego mówi, że ksero nie działa, więc mi na razie nie da materiałów, a daje tego samego dnia. Rozumiem, że naprawił Pan to swoją mocą, która, jak wiadomo, już niektóre ekrany gasi. We wtorek, znów pani na angielskim, tym razem mówi o smsach. Właśnie wtedy przyszedł do mnie sms! Dalej, tym razem, nareszcie, ja, byłam na basenie. ZNaczy nie do końca na basenie, ale w budynku basenu, bo akurat wtedy nie pływałam. Siedziałam sobie i przeglądałam, co się dzieje w internecie. W pewnym momencie opowiadałam mojej pani wspomagającej, jaki instrument chcę sobie kupić, pokazywałam jej filmiki… W pewnym momencie chciałam powiedzieć, że muszę się spytać o coś Fidela… Miałam to już na końcu mózgu, właśnie chciałam mówić, a tu Fidel! Właśnie wychodził z basenu. :d Przy okazji, to niesamowite, jaką ciekawostką jest dla niego brajlowski zegarek. Sama lubię ten zegarek, ale nie wiedziałam, że jest przedmiotem tak wartym uwagi. Zostawiłam go u Fidela w ostatnią środę i dotąd rozkminiają, jak go otworzyć. 😉 Powodzenia!

U mnie chyba tyle ciekawostek, niedługo kolejny wpis, tym razem o moich planach i inspiracjach muzycznych.
Pozdrawiam was ja – Majka