Witajcie!
Najpierw wskazówka, jak ktoś będzie chciał kliknąć na link, a mu nie zadziała, to bardzo proszę zaznaczyć, skopiować i wkleić w pasek adresu, bo ja nie znam innego rozwiązania problemu. :p
O Edzie Sheeranie chciałam napisać jużdawno, nie tyle z powodu koncertu, ale z tego powodu, że, umówmy się. Nie musicie go lubić, jasne, że nie. Ale ten wykonawca jest pewnym ewenementem w przemyśle muzycznym. Dzisiaj często jest tak, że tzw. artysta, który wykonuje piosenkę, no właśnie. Tylko ją wykonuje. Kto inny piosenkę pisze, kto inny pisze muzykę, jeszcze kto inny jąrobi na spółkę z komputerem, kto inny tę piosenkę przekazuje dalej, do tzw. artysty, a jeszcze ktoś tzw. wokal tzw. artysty miksuje na komputerze. Potem jeszcze wystarczy, żeby jedna osoba artystę ubrała, druga uczesała, a jeszcze jedna za to wszystko zapłaciła. No i można iść na scenę! I właśnie dlatego nikt mi nie wmówi, że akurat Ed Sheeran dostaje pieniądze za nic. Dostaje ich dużo, to prawda. Z tym, żę on te piosenki: pisze, wraz z melodią, gra, nagrywa na tym looperze, za każdym razem od nowa, no i oczywiście wykonuje na koncertach. Dla jasności, na koncertach na scenie jest Ed Sheeran, jego gitara, jego looper (zapętlacz)… i już. Nic więcej. A Ed gra jedną partię, OK, nagrało się i leci. W takim razie czas zagrać drugą, i następną, i następną… to samo z chórkami… I tak cały czas. I nie ważne, czy to jest szybkie "shape of you", czy maksymalnie wolne "I see fire", gdzie trzeba już trochę nad tym posiedzieć. Jak się pomyli? Cóż. Kasujemy i jedziemy jeszcze raz. I to mi się chyba najbardziej podoba. To, że każdy koncert jest robiony na żywo, tam nie ma gotowych pętli. Jakie to trzeba mieć wyczucie, żeby się na tym looperze, za przeproszeniem, nigdzie nie rąbnąć! Pozwolicie więc, że dalej posłużę się samym koncertem i postaram się coś o każdej nutce powiedzieć, to mi się artykuł sam napisze.
zamek na wzgórzu, dla mnie Hogwart
Na początku nagrania pada nasza złota myśl "przód się cieszy, my też się cieszymy!". Cieszcie się więc, bo oto wychodzi Sheeran. Z 10 minutowym opóźnieniem, ta Angielska punktualność. To tylko człowiek, może dźwiękowiec się przeraził, jak usłyszał stadion? Nastroił gitarę pewnie, napił się… idzie.
Koncert rozpoczął się kawałkiem "castle on the hill", jednym z dwóch pierwszych singli z płyty "divide". Mówię, jednym z dwóch pierwszych, ponieważ to i "shape of you" wyszło tego samego dnia. Zwykle się tak nie robi, ale, w jednym z wywiadów, Sheeran wyjaśnił zjawisko, mówiąc, że chciał ludziom dać pełniejszy obraz całego albumu. Piosenki są tak różne od siebie, i w kwestii tekstu, i stylu, że gdyby wypuścił jedną, wszyscy by pomyśleli, że cała płyta taka jest. A tu niekoniecznie tak być powinno. "Castle on the hill" to taka piosenka drogi, opowiada o dzieciństwie wokalisty i rzeczywiście, brzmi, jak powrót do domu. W sam raz się nadaje na otworzenie koncertu. Dalej.
Posłuchać można tutaj
nie wszystko jest takie, jak się wydaje
Witaj Warszawo! itd. itp. Przyszedł czas na piosenkę "eraser". W większości rapowany numer o tym, jak życie Eda zmieniło się po tym, jak wszedł w cały ten biznes, przemysł muzyczny.
Mój ulubiony cytat z tej piosenki? "And ain't nobody wanna see you down in the dumps
Because you're living your dream, man, this shit should be fun." Ktoś jeszcze miał tak, że marzył o czymś, wyczekiwał, a potem się okazało, że to nie jest takie proste? Mało tego, czy ktoś jeszcze miał tak, że pracował na coś cholernie ciężko, a wszyscy myśleli, że to taka bułka z masłem jest? Bardzo proszę. Dla mnie ta piosenka jest właśnie o tym.
posłuchajcie sami
Dalej.
za zimno nawet dla aniołów
Następnie zagrane zostało "the a team". Pierwszy tak popularny singiel Sheerana, napisany w wieku lat osiemnastu, a chyba jedna z najpoważniejszych piosenek. Dziewczyna miała na imię Angel, a Ed poznał ją, o ile ja to dobrze pamiętam, w takim przytółku dla bezdomnych. Ciężki żywot miała ta dziewczyna, narkotyki, zarabianie na ulicy itd. I właśnie o tym napisał piosenkę, lecz kiedy wrócił do miejsca, gdzie poznał bohaterkę opowieści, już jej tam nie było. Nie wiadomo dokładnie, co się stało. A cytat? Myślę, żę ten.
"It's too cold outside
For angels to fly"
W ostatnim wersie zamienione na: "Angels to die".
polecam posłuchać
Piękny to widok, gdy Warszawa śpiewa wszystko wraz z artystą. Artysta poinformował Warszawę uprzejmie, że nie ma czegoś takiego, jak: nie umiem śpiewać! Można nie umieć śpiewać dobrze, ale on przecież każe śpiewać głośno, a nie dobrze, więc mamy śpiewać. OK, będziemy. To samo jest z tańcem, przecież wszyscy patrzą się na scenę, nie na siebie nawzajem! Więc nikt was nie będzie oceniał, tańczcie sobie! Po tej cennej lekcji przeszliśmy do następnej piosenki.
jak zdradzać, to z klasą!
Utwór "don't" z płyty x, to jest chyba jedna z bardziej znanych piosenek Sheerana w tym kraju, pamiętam, jak była maksymalnie popularna. Piosenka typowo na looper, najpierw nagrywamy bas, potem rytm, akordy na gitarze, i podkład gotowy! Piosenka jest osobista, a tekst opowiada w dość prostych słowach o historii, na nieszczęście, starej, jak świat. Z tekstu wynika, że Ed miał partnerkę, rozumiemy również, że zajmowała się tym, co on. "Me and her make money the same way. Four cities, two planes the same day". – "Ja i ona zarabiamy w ten sam sposób. Cztery miasta i dwa samoloty jednego dnia". Z dalszej części tekstu dowiadujemy się, że koleżanka zachowała się bardzo nieładnie, bo, będąc w trasie blisko Sheerana, mało tego, śpiąc w tym samym hotelu, co on, wybitnie mocno zintegrowała się z innym chłopakiem. Podczas tej trasy. W tym hotelu. Na tym samym piętrze. No proszę państwa, jak już zdradzać, to z klasą, a nie tak… No nieładnie w każdym razie. Ed piosenkę napisał, bo uczuć nie można dusić w sobie, ale potem długo odmawiał konkretnej odpowiedzi na pytanie, czy tekst jest prawdą i kogo ta prawda dotyczy. Mówił nawet, że zastanawiał się, czy to dobrze, że to wydał na światło dzienne. Ulubionego cytatu chyba nie ma, jest ulubiona ciekawostka. Z płyty i radia wszyscy znają wersję z początkiem refrenu "don't … with my love". Z tą charakterystyczną przerwą po "don't". To nawet jest fajny zabieg rytmiczny. Z tym, że mało kto pamięta, że w niecenzurowanej wersji wskakuje tam jeszcze jedno słówko i tworzy piękną linijkę "don't fuck with my love". Mocne.
Dlaczego nie warto zdradzać posłuchajcie pod tym linkiem
ani słowa więcej
Dalej Ed płynnie przeszedł do piosenki "new man". Coś jesteśmy monotematyczni. Tekst można sobie zobaczyć, to z kolei taka opowiastka o… nawet nie umiem tego opowiedzieć. Trochę tak, jakby śpiewał do jakiejś byłej dziewczyny, która jest teraz z nowym jakimś. Taki goguś, laluś i ogólnie klasa sama dla siebie ten nowy chłopak. :d A że piosenkę można ładnie zmiksować z "don't", to też jest prawda. Piosenka raczej żartobliwa. Dalej.
new man
Dobrze się zastanów
Jak już sprawdziliśmy, czy potrafimy być tacy głośni, jak tłum, o ile dobrze pamiętam, w Walii, przyszła pora na "dive". Jest to ballada, wokalnie dość trudna, przynajmniej tak twierdzi wykonawca. Co można ciekawego o niej powiedzieć? Tam poraz pierwszy na oficjalnych albumach Sheerana pojawił się, nie dość, że gościnnie, to jeszcze żeński głos. W chórkach, na chwileczkę, ale jednak.
Cytat: "don't call me baby, unless you mean it. Don't tell that you need me if you don't believe it…" Jak dla mnie, to tego w szkołach powinni uczyć, niektórym by się bardzo, ale to bardzo, przydało. I znów cały stadion razem z nami, nie ma lepszego uczucia.
Słuchać i się uczyć pod tym linkiem
to nieszczęśliwe dwa procent
Po tej piosence nadeszła pora na jeden z najważniejszych cytatów wieczoru: this show isn't about me, it's about us. "Ten koncert nie jest o mnie, jest o nas." Albo raczej, bliżej polskiego byłoby: "ten koncert nie jest mój, jest nasz.". To fajnie pokazuje, jak Ed te koncerty… jakby to ująć… prowadzi? Chodzi o to, że praktycznie w każdym utworze był moment, kiedy to on słuchał ludzi, a nie ludzie jego. Opowiada coś, czeka na reakcje, zachęca do śpiewania… Każdy ma brać udział i to nie jest tak, że ma śpiewać dobrze. Przypominamy, ma śpiewać głośno. :p
A, jak wiadomo, nigdy nie jest tak, że wszyscy biorąudział. Uwaga, storytime, kto nie bierze udziału? Zawsze 2 procent publiczności. Sheeran powiedział tak.
"Pierwszy z tych dwóch procent, to są chłopaki (w sensie boyfriends), którzy wcale nie chcieli tu przyjść. Oni mówią: eeeeee, ja tam w sumie nie lubię jego muzyki. Oni stoją z innymi chłopakami tego typu i mówią do siebie: stary, czemu, czemu on zagrał w grze o tron?! A drugi procent, to tzw. super tata. A wspominam o tym, bo sam mam super tatę, on mnie zabierał w różne miejsca i zawsze wiedziałem, że stoi gdzieś z tyłu. I pozdrawiam tych super tatusiów, bo oni się starają. I mówią: no… to nie moja muzyka, ale… doooobrze, że dzieciaki na te koncerty chodzą. I stoją z innymi super tatusiami, mówiąc: raaaaaany, korek byłstraaaaaszny… kuuuuurde, 30 funtów za koszulkę? No nieeeee… I takie różne inne rzeczy, oni każdego wieczoru mówią to samo!"
Kończąc cytat, to było bardzo fajne, kiedy Sheeran ze sceny pozdrowił to nieszczęśliwe dwa procent ludzi, którzy poświęcili sobotni wieczór na coś, czego nie chcą zrobić, dla kogoś, kogo kochają. I to jest super, a ja osobiście też tak uważam, może z tego powodu, że od razu przypomniało mi się, na ile koncertów już mnie rodzice zabrali. :d
co w krwioobiegu, to w głowie
Następna piosenka, to "bloodstream". To jest utwór w moim odczuciu bardzo poważny, a napisany został po tym, jak Sheeran spróbował narkotyków. Sam za siebie mówi mój ulubiony cytat: "All the voices in my mind
Calling out across the line". Właśnie wtedy, kiedy Sheeran to śpiewa, przydaje mu się looper, aby dograć do tego różne głosy. I tak potem jest już ich z pięciu… różne głosy, różne riffy gitarowe… rytm… to wszystko się tak ze sobą miesza, że w pewnym momencie człowiek zdaje sobie sprawę, że utwór doskonale ilustruje, co on musiał wtedy czuć. Najpierw spokojnie, wszystko jest OK, potem coraz więcej różnych rzeczy… a potem już wszystko pomieszane, tylko szum… nie wiadomo o co chodzi…
Piosenkę polecam, z tłumaczeniem, jak ktoś nie rozumie języka, serdecznie zapraszam, bo warto. A zwłaszcza wykonanie koncertowe, tam to słychać lepiej.
Słuchać, podziwiać, nie brać przykładu pod tym linkiem
komu lepiej, temu lepiej
Przyszedł czas na dwa stałe elementy koncertu, czyli pozdrowienie supportów, takie coś w stylu "polecam ja – Ed Sheeran", a potem piosenkę "happier", która teraz jest, o ile wiem, mocno znana, czy to w oryginale, czy też w remixie, którego osobiście szczerze niecierpię. "Happier" to poruszająca ballada o sytuacji, w której spotykamy się z naszą dawną miłością, a ta osoba jest już z kimś innym. Wygląda, jakby była szczęśliwsza, ale czy jest? Piosenka trochę o pogodzeniu się z rzeczywistością i pójściu dalej, a trochę chyba o tym, że autor tekstu nie jest szczęśliwszy, niż był. Jeśli mam mówić za siebie, to: I'm not happier. Do interpretacji.
tutaj link
Moja ulubiona ballada
Potem znów powracamy do albumu x. Ed poinformował tłum, że, tak jak zawsze ich prosi, żeby byli głośno, to jeden jedyny raz poprosi ich teraz, żeby byli cicho. I zagrał chyba moją ulubioną z ballad. Nazywa się to "tenerife sea", jest proste i w prosty sposób piękne. Inna sprawa, że na koncertach takie proste nie jest, bo piosenka jest doskonałą okazją do pokazania możliwości loopera i dorobienia chórków do samego siebie. To trochę wykonawcy zajęło i pomogło mu w uzyskaniu kolejnej owacji.
Słuchajcie i podziwiajcie tutaj
Dziewczyna z Galway
Ponieważ na chwilę zwolniliśmy, teraz trzeba przyspieszyć. W tym celu na stadionie narodowym zagościło "Galway girl". Piosenka napisana z irlandzkim zespołem Beoga, jeden z singli wydanych przed albumem "divide". Ciekawostka od mojej strony jest taka, że to była, o ile pamiętam, pierwsza piosenka, którą usłyszałam, polubiłam i pomyślałam: o, a może by posłuchać Sheerana? Jasne, wcześniej znałam "thinking out loud", "i see fire" czy "don't", ale nigdy nie zwracałam na te nutki większej uwagi. A ta piosenka od razu zwróciła moją uwagę, kiedy usłyszałam ją w radiowęźle szkolnym. I pomyśleć, że na początku wytwórnia bardzo odradzała Sheeranowi umieszczenie tej piosenki na płycie, przekonując, że folk w pomieszaniu z rapem na pewno się nie sprzeda. A jednak.
Galway girl
podróż tam i spowrotem, do I see fire
Wracając do przebiegu wydarzeń, potem Sheeran zagrał wszystkie pętle mające posłużyć do "I see fire" i, kiedy cały stadion, przód też, zdążył się już bardzo głośno ucieszyć, zaczął śpiewać piosenkę Niny Simone – feeling good. Surprise! Oczywiście potem przeszedł już do " I see fire", z czego się bardzo ucieszyłam, bo ostatnio polubiłam tę piosenkę. Mówię "ostatnio", ponieważ pamiętam, że kiedy zjawiło się w radiach, nie mogłam słuchać, znudziło mi się. I w ogóle wtedy nie słuchałam Sheerana, więc jakoś mnie nie interesowało. A zauważyłam, że kiedy radia usilnie męczą jakąś piosenkę, to ja ją zaczynam lubić od półdo dwóch lat po tym, jak przycichnie na antenie. I tak mniej więcej było. Dla ciekawych świata polecam nie tylko wersję oryginalną i z filmu, ale także remix zrobiony przez Kygo. Możę mi ktoś wyjaśni, czemu ja to tak lubię, ten remix? Jakiś taki magiczny jest.
Do posłuchania zapraszam tutaj
hit wszystkich ślubów
Tutaj poraz pierwszy Ed zastosował sztuczkę polegającą na tym, że kazał ludziom śpiewać pierwszy głos w refrenie, a sam zaśpiewał drugi. Podobało mi się to zwłaszcza dlatego, że jest to pierwsza i prawdopodobnie ostatnia okazja, w której usłyszałam się śpiewającą z Sheeranem, na dwa głosy. 🙂 To samo zjawisko zaistniało w piosence "thinking out loud", którą zaśpiewał zaraz potem. Piosenki nie będę tłumaczyć, typowy pierwszy taniec, co mogę powiedzieć? :d Utwór napisany wraz z Amy Wadge. Podobno, kiedy Amy odwiedziła Sheerana, mówiąc, że w sumie, to by można coś znowu razem napisać, miała drobne problemy z finansami. Jak powiedział wokalista: napisaliśmy coś takiego, żeby już się więcej nie musiała martwić o czynsz. No i pierwsze grammy mu się za tę nutkę trafiło. Miał więc rację gdy mówił: jak znacie słowa piosenki, to śpiewajcie, a jak nie, to chyba jesteście na nie tym koncercie. Racja, tego byłoby trudno nie znać, nawet, jakby się chciało, no nie?
thinking outloud
miła niespodzianka
Jeszcze nie przyspieszamy, czas na piosenkę "one". Otwierający utwór z płyty x, o którym nie mam zbyt wiele do powiedzenia. Podobno to była ostatnia piosenka o dziewczynie, o której była większość płyty pierwszej, nazwanej +. 🙂 Ładna, piosenka, nie dziewczyna. Spodobała mi się dopiero na koncercie.
posłuchajcie
piosenka o zdjęciach
Z tej piosenki płynne przejście do "photograf". Ciekawa historia, to też jest ballada i też ma remix, którego nie lubię i nie lubiłam. Podobno było tak, że znajomy Sheerana z pewnego zespołu grał na pianinie. No i byli w jednym pokoju, ten znajomy puścił tę główną pętlę z tej piosenki ze swojego laptopa i to sobie w tle leciało, a Ed siedział na podłodze i składał lego. No i tak leciało sobie, leciało, leciało, a Ed złożył x winga i napisał piosenkę. xd. Fajnie. Osobiste odczucia co do piosenki? Bardzo proszę, był bardzo fajny filmik z "the big bang theory" zrobiony przez kogoś i umieszczony na youtubie, ta piosenka leciała jako podkład. :p Chwila dla loopera i jedziemy dalej.
photograf
perfekcja, znowu na ślubach
Perfekcyjny koncert! Czas na "Perfect". Nie mogło zabraknąć akcji fanowskiej, mianowicie podczas refrenu podnosiło się kartki, w dolnych sektorach czerwone, na górze białe i trzymało w górze, podświetlając telefonem. Też trzymałam. W ten sposób stadion zmienia się w flagę, a Ed jest zadowolony. Zawsze mnie wzrusza "perfect", ten tekst jest niby banalny, a jednak bardzo autentyczny, jeśli wiecie, o co mi chodzi. Ciekawostka, fragmenty orkiestrowe robił brat Sheerana.
perfect
historia pewnej znajomości
Za wolno jest, przyspieszamy! Oto "nancy mulligan". No piękna jest ta nuta, no! Napisana z tym samym zespołem z Irlandii, co "galway girl". Opowiada historię dziadków Sheerana, którzy wzięli ślub w tajemnicy, ponieważ ich rodzice się na to nie zgadzali. Oczywiście wszystko się opierało na tym, że Anne Mulligan była z Irlandii, z katolickiej rodziny, a William Sheeran był protestantem z Anglii. Niby gorzej być nie mogło, a jednak… zakochali się, pobrali i stali się rodzinną legendą. A teraz już nie tylko rodzinną.
Posłuchajcie tej histori pod tym linkiem
głośniej! Szybciej!
Zbliżamy się powoli do końca koncertu, trzeba więc… no wiecie, zacząć śpiewać. Oto piosenka "sing". Stworzona z Farellem Williamsem, czyli, rzecz jasna, hit, a, moim skromnym zdaniem, do zagrania strasznie trudna. Do tej pory nie wiem, jak to liczyć! A podobno pop taki prosty. Jak już grasz, jeszcze jakoś, ale jak to w ogóle zacząć? Słuchajcie gitar.
pod tym linkiem
wreszcie numer taneczny
Potem przerwa, przerwa zawsze być musi. Przód się drze, nas również nie trzeba namawiać, chcemy bisy! No doooobra, jak chcecie, to będziecie mieli. Oczywiście, nie mogło tego zabraknąć, następna piosenka to "shape of you". Czy jest tu ktoś, kto tej piosenki nie zna? Na prawdę, jak się tego dowiem, to chyba dam jakiegoś prywatnego nobla. Ciekawostka, wiecie, żę ta piosenka początkowo miała iść do Rihanny? Na jego szczęście, i rozum, i serce, i, zapewne, portfel Sheerana krzyczały razem: nie oddawaj, nie oddawaj!
shape of you
a na koniec początek
Koncert Sheeran zakończył swoją pierwszą piosenką. Bardzo mi się spodobało to sformułowanie. No ale na to wychodzi, pierwsza bardziej oficjalnie wydana epka Sheerana zaczynała się od energicznej, pełnej rapu i w ogóle tekstu, piosenki pt. "you need me, I don't need you". Ten tekst jest za długi, żeby przytaczać cały, w skrócie można powiedzieć, że Ed musiał wykrzyczeć złość na przemysł muzyczny, z resztą całkiem słuszną, o ile wiem. Typowa looperowa piosenka, a refren bardzo nadający się do udziału publiczności.
posłuchajcie uważnie tutaj
No i koniec. Koncertu i wpisu. Bardzo proszę, teraz możecie się śmiać, że każda piosenka, że każde słowo… Inaczej jednak nie bardzo umiem napisać ten artykuł o Sheeranie. Niech to będzie pierwszy wpis o konkretnym artyście. Mam nadzieję, że nie ostatni.
Pozdrawiam i życzę miłego słuchania
ja – Majka